17.) Adımları hızlandırmak
Küçükken bir hikaye okumuştum. Adamın biri at arabasını elma ile doldurmuş, yolda gidiyormuş. Bir süre ilerledikten sonra yolun kenarında oynayan bir çocuk görmüş ve ona falanca köy kaç saatlik uzaklıkta? diye sormuş. Çocuk da bir adama bakmış bir de arabadaki elmalara sonra demiş ki yavaş gidersen öğle vaktine varırsın ama hızlı gidersen akşama anca gidersin. Adam içinden bu çocuk da biraz saf herhalde diye geçirip hedefine biran önce yetişmek için hızla atını sürmüş. Daha sonra hızla giderken arabanın tekeri yoldaki bir taşa takılmış ve tüm elmalar yere dökülmüş. Adam durup elmaları toplamış daha sonra kaybettiği vakti telafi etmek için atını daha hızlı sürmüş o yüzden elmalar tekrar düşmüş, işte bu olay birkaç kere daha tekrarlanmış ve adam köye ulaştığında güneş batıyormuş. Bu hikayeden çıkarmamız gereken ders "bazen yavaşlamak hedefimize daha hızlı varmamızı sağlar" olarak düşünülebilir. Doğru ama bu hikayeye başka bir açıdan da bakabiliriz. Mesela adam tek başına değil de yanında birisi ile gitseydi ve hızlı gittiği zaman yanındaki ona "Hızlı gittin elmaları döktün senin yüzünden geç kaldık" dese, yavaş gittiğinde de "Çok yavaş geldin hızlı gitseydin daha çabuk gelirdik köye, belim ağrıdı" dese bu durumda bu adamın nasıl davranması lazım? Aldığınız yanlış karar yüzünden azarlanmak mı daha kötü yoksa aldığınız doğru karar yüzünden azarlanmak mı? Ya da ilk başta yavaş gidip sonra niye hızlı gitmiyorsun deyince hızlanıp elmaların döküldüğünü göstermek mi lazım? O zaman da "söylesen anlamayacak mıydım sanki?" gibi bir şeyler ile karşılaşabiliriz. Demek ki yola çıkacağımız insanı iyi seçmek lazım veya seçeceğimiz insanla önceden kısa bir yola çıkmamız lazım. Bazen yetişmemiz gereken yere sadece acele etmezsek ulaşabiliriz veya gecikmememiz gereken tek yere hızlı davranırsak geç kalabiliriz. Acele edip de kimseye geç kalmamanız dileğiyle.
Hayırlısı olsun
YanıtlaSil